Het opvoeden van een kind in ontwikkeling vraagt telkens opnieuw kijken, aanpassen en inzetten van andere vaardigheden bij ouders. Ouders en opvoeders staan telkens voor een andere uitdaging. Er doen zich voortdurend nieuwe situaties met je kind voor, waar je je weg weer in moet vinden.
Bij pasgeboren baby’s begint dit al bij een telkens veranderend eet- en slaappatroon. Bij peuters verandert er veel in wat ze begrijpen, kunnen en willen. In de basisschoolleeftijd komen daar nog zaken als angsten en ‘moeten presteren’ bij.
Dit maakt het opvoeden van kinderen dynamisch en uitdagend. Het kan echter evengoed veel energie kosten, onzeker maken en zelfs ‘slopend’ zijn. Dan is het soms erg lastig om ook de leuke kanten nog te blijven zien.
Wat als je kind niet of nauwelijks wil eten? Als het niet naar je luistert, als je niet kunt doordringen en hij of zij onbereikbaar lijkt voor jou? Als hij of zij niet kan of wil slapen waardoor je zelf ook niet aan je rust toe komt? Als mensen in je omgeving van mening zijn dat je het als ouder niet goed aanpakt? Of als mensen andere dingen van je kind verwachten dan wat hij of zij laat zien?
Van deze dingen kun je als ouder knap ongerust worden. Het kan je een gevoel van machteloosheid en neerslachtigheid geven. Je kunt er doodmoe van raken. Dit geldt nog eens extra voor ouders van een kind waarbij de ontwikkeling anders loopt dan verwacht.
In opvoedondersteuning bij KindUniek gaan we samen op zoek naar wat wèl werkt. Mijn visie is dat ouders de deskundigen zijn als het om hun kind gaat. Ik geef adviezen en handreikingen over hoe je je kind wèl kunt bereiken. Hoe je hem of haar op een passende manier kunt begrenzen, maar vooral ook kunt belonen en bekrachtigen in wat goed gaat.
We werken er naartoe dat jullie weer samen plezier hebben en kunnen genieten van alle mooie momenten. Dat je gerust kunt zijn over zijn of haar groei en ontwikkeling. Dat je het gevoel hebt weer grip te hebben op de situatie.
De opvoedondersteuning start met een intakegesprek met ouders en kind. Van daaruit kijken we samen welke doelen er belangrijk zijn en gaan we daarmee aan het werk. Elke vraag of situatie is anders.
Zo nodig gaan we aan de slag in de situatie zelf, dus letterlijk op de momenten dat het niet lekker loopt. Zo mogelijk houden we het bij gesprekken over hoe je dingen anders zou kunnen aanpakken. Indien wenselijk worden belangrijke anderen (familie, school, opvang) bij de ondersteuning betrokken. Eventueel kan verder (psychologisch) onderzoek bijdragen aan passende adviezen en handreikingen.